بام تهران شهريور87

يك دنيا خاطره

نگاهي به شهر من از بام تهران

بازي ابر سپيد زير كنبد كبود

سخني خوش تر از گل هست

هنر ادمي

آمده ام زدست تو مهر به دل فزون برم

جمله غرور خويش را از سر خويش برون برم

طبيعت

مي ايي وبر لب تو صد لبخند

مي ايي ودر دل تو صد اميد

مي ايي واز فروغ شاديها

تابيده به دامن تو صد خورشيد

وز بهر توباز گشته صد آغوش

نمايشگاه گل تهران

شاهكار خلقت

يادگار دوست

تو نينا صادقي هم نازنيني

همه دنيا همه عشق زميني

دل پاكت كه حكم كيميا داشت

چه زايد عشق ديگر در كميني

شيرين

نوش جان

گل كلدون

همه هستي من آيه تاريكي‌ست

كه ترا در خود تكرار‌كنان

به سحرگاه شكفتن‌ها

و رستن‌هاي ابدي

خواهد برد

*******